Leren praten met mijn peuter: hoe mijn TOS mij uitdaagt én versterkt als moeder

Toen mijn zoon Yusuf begon te praten, merkte ik dat ik opnieuw moest leren praten. Niet als volwassene, niet als professional, maar als moeder van een kind dat net begint met taal. En dat is voor iedereen een proces, maar voor mij als volwassene met TOS soms nóg een stapje ingewikkelder.

Want ik heb jarenlang keihard gewerkt aan mijn eigen taal:
moeilijke zinnen, volwassen woordenschat, complexere taalpatronen.
Dat heb ik mezelf aangeleerd, stukje bij beetje, met veel moeite en doorzettingsvermogen.

Maar een peuter leert taal precies andersom:
van klein naar groot.
Van simpel naar complex.
Van losse klanken naar woorden en zinnen.

Dat betekent dat ik moest leren om mijn taal opnieuw af te bouwen  en dat is soms best een uitdaging.

⭐ Terug naar peutertaal en waarom dat voor mij niet vanzelfsprekend is

Veel mensen denken dat praten tegen een peuter makkelijk is.
Maar voor mij is simpel praten juist het moeilijkste.

Mijn brein is gewend geraakt aan:

• volle zinnen

• logische verbindingen

• volwassen taal

• complexe woorden

En ineens moet ik terug naar:

• één extra woord

• korte zinnen

• eenvoudige keuzes

• taal die hij kan herhalen

Dat kost mij bewust nadenken, elke keer opnieuw.

⭐ Ik luister goed maar peutertaal vraagt méér dan luisteren

Door mijn TOS ben ik iemand die:

• rustig is

• goed observeert

• stilvalt om te verwerken

• de tijd neemt

• pas spreekt als ik het zeker weet

Dat is in mijn werk een enorme kracht.
Kinderen met TOS voelen zich veilig bij mij omdat ik niet te snel praat en hen echt laat uitpraten.

Maar bij mijn eigen kind werkt dat net anders.
Hij heeft nog støtte nodig — niet alleen luisteren, maar ook taal terugkrijgen op zijn niveau.

Hij zit in de beginfase van taalontwikkeling.
Dat betekent dat hij het nodig heeft dat ik:

• woorden herhaal die hij zegt

• één woord toevoeg

• keuzes geef die hij kan nazeggen

• geen ja/nee-vragen stel

• geen waarom-vragen stel

• korte, open vragen stel

En dat is precies het stuk waar ik nog in groei.

⭐ De techniek herhalen + één woord toevoegen vind ik lastig

De meeste ouders doen dit vanzelf:

• Kind zegt: “bal!”

• Ouder zegt: “Ja, rode bal!”

Maar voor mij is die techniek niet vanzelfsprekend.

Mijn hoofd maakt automatisch een lange zin:
“Ja, je hebt de rode bal van gisteren, weet je nog?”
Veel te moeilijk. Veel te snel.

Daarom oefen ik nu om te denken in:
kort – simpel – herhalen – één woord erbij.

Dat is voor mij een taalspier die ik opnieuw moet trainen.

⭐ Keuzes geven zonder te veel woorden

Ook keuzes aanbieden vind ik lastig.
Ik denk snel te groot, te uitgebreid of te ingewikkeld.

Mijn hoofd maakt vragen zoals:
“Zou je liever met de rode bal spelen, of misschien met de blauwe auto?”

Maar hij heeft nodig:
“Bal of auto?”
Kijken. Wachten. Luisteren.

Kort en duidelijk.
Maar voor mijn TOS-brein óók intensief om steeds opnieuw zo te vereenvoudigen.

⭐ De Hanen-training heeft mij ontzettend geholpen

Ik volgde de Hanen-training, een zeer bewezen programma waarin ouders leren hoe ze hun kind op een natuurlijke, speelse manier taal kunnen leren.
(Deze training leert je hoe je taal meebouwt met je kind door te volgen, aan te sluiten en toe te voegen.)

Wat ik leerde:

• écht luisteren

• wachten op zijn initiatieven

• teruggeven wat hij zegt

• één woord toevoegen

• keuzes aanbieden die hij kan herhalen

• eenvoudige open vragen stellen

• geen druk, geen correctie, maar stimulering in kleine stapjes

Mijn taalgebruik vormt zich nu steeds beter naar zijn niveau.
Dat heeft zijn taal enorm vooruit geholpen — en mijn zelfvertrouwen ook.

Ik heb de training met succes afgerond, en ik raad hem iedere ouder aan die bewuster wil leren praten met hun kind.

⭐ Moeder zijn met TOS maakt mij kwetsbaar én krachtig

Aan de ene kant vind ik het moeilijk om steeds bewust met taal om te gaan.
Aan de andere kant ben ik juist door mijn TOS:

• gevoelig

• nauwkeurig

• geduldig

• rustig

• afgestemd

• betrokken

Dat is precies wat mijn kind nodig heeft.

En ja, soms twijfel ik:
“Doe ik het wel goed?”
Maar ik blijf leren, proberen, oefenen — en dat is genoeg.

❤️ We groeien samen

Mijn zoon leert nieuwe woorden.
Ik leer woorden vereenvoudigen.
Hij leert zinnen bouwen.
Ik leer zinnen afbreken.
Hij leert praten.
Ik leer opnieuw hoe taal werkt.

We groeien naast elkaar, hand in hand, in taal én in liefde.

Tot slot: belemmer ik hiermee mijn werk?

Nee.
Integendeel: dit versterkt je werk juist.

Door hierover te schrijven laat je zien dat je:

• professioneel én persoonlijk betrokken bent

• ervaring én kennis hebt

• je verdiept in methodes zoals Hanen

• open en authentiek bent

• begrijpt wat ouders doormaken

• laat zien hoe taal écht werkt in het dagelijks leven

Dit bouwt vertrouwen op en maakt jouw expertise juist sterker.

Mijn conclusie: ik hoef geen perfecte taal te spreken ik hoef alleen zijn moeder te zijn.

En dat doe ik.
Elke dag.
Met heel veel liefde, geduld, stilte, herhaling, en groei.

Groetjes Sümeyye voorheen Mariëlle