Toen mijn zoon Yusuf begon te praten, merkte ik dat ik opnieuw moest leren praten. Niet als volwassene, niet als professional, maar als moeder van een kind dat net begint met taal. En dat is voor iedereen een proces, maar voor mij als volwassene met TOS soms nóg een stapje ingewikkelder.

Voor veel mensen is taal iets vanzelfsprekends. Je hoort woorden, begrijpt ze, spreekt ze uit en gaat weer verder. Maar voor mij en voor anderen met een Taalontwikkelingsstoornis (TOS) werkt taal heel anders. Niet slechter, niet dommer, maar anders.

Voor veel mensen is taal vanzelfsprekend. Ze luisteren, begrijpen, praten en denken zonder erbij stil te staan. Voor mij is dat nooit zo geweest. Ik leef met een Taalontwikkelingsstoornis (TOS) een onzichtbare beperking die jarenlang mijn wereld stil maakte. Vandaag is dat anders. Ik gebruik mijn verhaal, mijn ervaring en mijn stem om anderen te helpen. Dit is mijn weg met TOS.

Kinderen met TOS bewegen zich dagelijks door een wereld die vaak veel van hen vraagt. Taal, communicatie, prikkels, verwachtingen — het komt allemaal tegelijk binnen. En juist daarom hebben ze iemand nodig die begrijpt wat er gebeurt, niet pas na uitleg, maar al bij het eerste signaal.Dat is precies waar Gevoel Bij TOS onderscheidend in is.